Rock around the clock

 

Zomaar uit het niets zit mijn vader opeens met een multomap op schoot. Driftig bladert hij de map door. Op zoek naar iets.

‘Wat zoek je?, vraag ik terwijl ik een slokje neem van mijn koffie. Ook pik ik een stukje geschilde appel van het schoteltje.

                         *

‘Ja, ik zoek wat. He, verdorie, waar is het nu?’ En opnieuw wordt de map doorzocht.

‘Ja, hier is het!’ Hij geeft mij een boekje, A4-formaat. Een auberginekleurig boekje. Ik blader erdoorheen. In het boekje kan je je wensen opschrijven over je uitvaart. Ik bekijk wat beter het voorblad: ‘Uitvaartcodicil Yarden’. In rechte witte letters, een mooi contrast met dat aubergine. 

                          *

‘Je bent toch niet wat van plan, pa?’ Ik probeer halfslachtig het beetje ongemak te verbergen.

Hij lacht flauwtjes en zegt: ‘jij moet hier even naar kijken. Ik wil een aantal dingen veranderen.’

                         *

Ik start op pagina 1. ‘Lichte, eikenhouten kist’ is aangekruist. Met een bibberig kruisje. Zo’n oude-mensen-handschrift-kruisje. Bij ‘begrafenis in stilte’ zijn zowel ‘ja’ als ‘nee’ aangekruist. Daarna is boven de vakjes een ‘ja’ geschreven. Eronder zie ik aan alle aangekruiste zinnetjes dat hij wel familie en vrienden erbij wil hebben.

                         *

‘Wat bedoel je met begrafenis in stilte?’, vraag ik. ‘Wil je er niemand bij hebben? Hieronder zie ik dat je dat juist wel wil.’

‘Ja, ik wil wel vrienden en familie erbij.’ 

‘Wat bedoelen ze dan met in stilte?’, vraag ik zo maar in het algemeen. We snappen het niet. Met potlood zet ik een vraagteken erbij. 

                          *

Ik kom aan bij de muziek. Vier lege lijntjes. 

‘Hé, je hebt niets opgeschreven bij muziek. Weet je niet wat je wil?’

Stiekem had ik daar al eens over nagedacht. Net als over de muziek bij mijn eigen begrafenis. Zoals iedereen.

                            *

‘Ik weet wel iets voor jou: een liedje van Wieteke van Dort en Willem Nijholt. Over Indie. Het geluid van een Tokeh komt erin voor. Dat vind je vast mooi.’ Er schiet me opeens nog wat te binnen: ‘en vroeger luisterden jullie toch ook naar James Last?’

                         *

Nu wordt mijn vader actief. Hij staat op en loopt naar het kastje met oude c.d.’s. Hij pakt een c.d. van James Last en geeft deze aan mij. Als ik de titels van de nummers lees denk ik terug aan de zondagen die soms wel leuk waren. De zondagen waarop mijn ouders James Last draaiden op de oude bandrecorder of pick-up. De zondagen waarop mijn moeder haar Caballero-sigaret-zonder-filter rookte en mijn vader haar soms speels aanraakte. Waarop zij lachte en hem half afweerde.

                          *

‘Je hebt ons ook wel eens verteld dat jullie vroeger dansten. Weet je nog? Op dat oude nummer. Hoe heet dat ook alweer? Is het van Chuck Berry?’

                          *

Inmiddels ligt er nog een c.d. op mijn schoot van Engelbert Humperdinck.

Ik pieker en peins over de tijden waarin mijn jonge ouders nog gelukkig waren. ‘Jullie dansten daarop, het is een soort rock & roll..’ Ik neurie wat voor me uit en opeens heb ik het. ‘Rock around the clock! Dat is het! Even opzoeken van wie dat was. Ja, ik heb het: Bill Haley!’

Met potlood schrijf ik onder Wieteke van Dort ‘Rock around the clock’ op.

                         *

‘Daar dansten we de jive op. Is dat niet wat vrolijk?’, aarzelt mijn vader.

‘Nee, juist leuk, een beetje vrolijke muziek tussendoor. Het was toch een gelukkige tijd?’ 

                          *

Mijn vader raakt op dreef. ‘Er is nog een nummer dat ik mooi vind.’ Hij neuriet zachtjes voor zich uit. ‘Island in the sun…’ Ik neem het over. Bedoel je dit? En ik zing: ‘Island in the sun, lalalala..’ 

‘Nee, die bedoel ik niet’, zegt mijn vader, ‘ik bedoel een andere.’ Ik kijk op mijn iPhone en toets ‘Island in the sun’ in. ‘Bedoel je deze van Harry Belafonte?’

‘Ja, die bedoel ik!, straalt hij.

‘Waarom zou je die graag willen horen?, vraag ik naar de bekende weg.

‘Als je op een eiland bent geboren, dan herinner je je alles nog, de zee, het strand..’ 

Op het derde lijntje schrijf ik: ‘Island in the sun. Harry Belafonte.’

                          *

Inmiddels ligt er een stapeltje c.d.’s op de bank. ‘Er kan nog één liedje bij pa!’, lach ik. ‘Je kan zo alles beluisteren, dan maak je daarna een keuze.’ 

‘Mijn c.d.-apparaat doet het niet’, en hij wijst op de installatie die werkeloos op de kast staat. ‘Nou, dan zoek je ze toch op via Spotify?’, opper ik. Maar daar reageert hij lauwtjes op. Dat vindt hij misschien toch te ingewikkeld.

Op het vierde lijntje schrijf ik ‘James Last’. Sweet memories.

                          *

We gaan verder in het boek. Hij wil gecremeerd worden in Westerveld. Bij ‘uitstrooien’ heeft hij aangekruist ‘Nationaal verstrooiterrein Hoge Veluwe.’ Ja, dat past wel bij hem. Hij houdt van paarse heide, zandverstuivingen, hier en daar een bosschage en in de verte wilde zwijnen.

                          *

‘Pa, het belangrijkste is nu dat je de namen en adressen verzamelt van vrienden en familie. Dat wordt anders een geweldige zoektocht voor ons.’ We hebben het daar al eerder over gehad. Hij komt er maar niet toe.

‘Ja, die liggen in een doos, ik heb ze zo gevonden, hoor.’

‘Leg ze anders in dit boekje, dat is ook goed.’

                           *

We zijn klaar met het boekje van Yarden. En ik moet weg. 

‘Volgende week zondag maken we een ritje met onze nieuwe auto, oké?We kunnen dan wat drinken ergens of we kunnen bij Julia op bezoek.’

‘Ja, dat vind ik erg leuk.’

‘Nou, dat doen we. Ik zie je dinsdag weer. Als je wat nodig hebt, dan hoor ik het wel, he?’

‘Ja, is goed.’ Mijn vader loopt mee naar de deur. ‘Dahag!’ roep ik en ik zwaai. Hij staat in het halletje. We waren plots samen even terug in de tijd. De tijd van jong en geluk en lach en dans. Ik ben er een beetje beduusd van.

                          *

‘Put your glad rags on and join me hon’,
We’ll have some fun when the clock strikes one.
We’re gonna rock around the clock tonight,
We’re gonna rock, rock, rock, ’till broad daylight,
We’re gonna rock, gonna rock around the clock tonight.’

                        ***