Dagen gaan voorbij als het snelle omslaan van de bladzijden van het boek dat bijna terug moet naar de bibliotheek.
Daarbij komt dat het met de zomer niet echt wil vlotten: grauwe wolken schieten voorbij en laten mondjesmaat de zon haar werk doen.
*
Uit pure armoe zit ik toch buiten op de bank om een paar verdwaalde zonnestralen te vangen. En ik lees, geflankeerd door twee poezen en begeleid door het gegil en ruzie-achtige spelen van buurkinderen. Rebels zet ik onze nieuwe Marshall – een wonderbaarlijk mooie retro-achtige speaker – op zijn hardst. Het is een apparaat waarop ik allerlei liedjes kan afspelen via mijn telefoon.
*
Opeens ontdek ik dat het muziek-systeem mijn eigen playlist samenstelde. Ik start de lijst. Het is een fijne lijst, maar hoe wonderlijk is het dat ze mijn smaak kennen. Ik, die zo weinig muziek beluister. Toch weet de playlist wat ik leuk vind. Big brother is watching me.
*
En de gedachte aan George Orwell laat mij afdwalen naar hoe het zou zijn als de FBI dergelijke playlists zou kunnen samenstellen. Zou datgene wat zich in het hoofd van Omar Mateen afspeelde te zien, nee te horen geweest zijn? Dat hij vrouwen, negers en homo’s haatte? Dat hij – de labiele beveiliger met zijn automatische geweer – 49 mensen ging neermaaien? Dat zijn vader ook niet van homo’s houdt maar wacht tot Allah oordeelt? Wat voor een play-list zou dat zijn?
*
Mijn album ‘Discover weekly’ laat intussen een nummer horen dat ik niet ken: ‘Liebe ist alles’ van Rosenstolz.
En de woorden die ik hoor, de muziek zijn bijna net zo mooi als de woorden van schrijver/muzikant Lin-Manuel Miranda die eergisteren een Tony Award voor de hip-hop musical ‘Hamilton’ ontving. Hij sprak een prachtige zin uit in een sonnet over de liefde voor zijn vrouw en hij bracht daarbij tegelijk een ode aan de 49 vermoorde mannen en vrouwen van Orlando:
And love is love is love is love is love is love is love is love
Cannot be killed or swept aside
***
Annelie Jonquiere Blog 
You must be logged in to post a comment.